Çocuklara merhametin bittiği, sevginin koptuğu yerden yazmaya başladım.!

Ne güzel demiş Fred Rogers; Bir çocuğa yardım edecek bir şey yapan herkes benim gözümde kahramandır.” 
Ve devam eder Danis Waitley;  Çocuklarınıza verebileceğiniz en iyi hediyeler sorumluluğun temelleri ve özgürlüğün kanatlarıdır demişti ya, 
Peki çocukların umutlarını yitirmek, kanatlarını kırmak özgürlükmüydü!? Yüzlerindeki o saf temiz gülüşü soldurmak'mı hediye!
Öz çocuklarına dahi  acımasızca kıymak neyin sorumluluğuydu!
Öz çocuklarına, ölümü yakıştırmaları buda mı kahramanlıktı.?!
Ölümde mi hediye!?
Ve devam etmiş John F. Kennedy, Çocuklar, göremeyeceğimiz bir geleceğe gönderdiğimiz canlı mesajlardır.,
Bu söz neyi hatırlatıyor biliyormusunuz?, 
Sizi Allah'a şikayet edeceğim diye sitem edip, giden o çocukları hatırlatıyor, 
oysa mesaj canlı, bizim içimiz ölüymüş, hep yanlış anlamışız, çocukları hiç anlamamışız, hep öldürmüş, soldurmuşuz, bir gül gibi dalından koparmışız..!
Ve şöyle diyor Franklin P. Jones, Çocuklar size pek çok şey öğretebilir. Mesela sabrınızın sınırının ne olduğunu!” 
Evet aslında çocuklar bizlere çok şey öğretti, bırakın sabırlı olmayı insanlığın, merhametin, vicdanın olmadığını öğretti!
–Emma Bombeck, derki, Çocuklar hayatlarımızı önemli kılar" 
Oysaki hayatımızda görmediğimiz çocuk cesetlerinin deniz kıyılarına vurduğunu gördük!. 
Ve bende diyorum ki; hiçbirşey çocuklar kadar değerli kıymetli değildir.,
Bu dünyada çocuğun, çocukluğun bir önemi olmayacaksa, dünya diye bir yer olmamalı, hiç bir canlı yaşamamalı.,! 
Görüyoruz ne yazıkki
Nice narinler önemsiz insanlarda önemini, ve hayatını yitirip gidiyor.!
Ve en son ekler Hz Muhammed sav
Evlat kokusu, cennet kokusudur.” 
Yazılacak çok şey var aslında ama ben diyorum ki çocukları inciten her kim olursa olsun cenneti ona yaşatma Allah'ım..!